spannend, spannend

  • Geplaatst op: 11 August 2015
  • Door: Albert

Het was een spannende dag gister. Om allerlei redenen die ik wel een beetje kwijt wil. Natuurlijk de aanloop naar het familiekamp. Dan denkend aan het onderwijs voor de volwassenen, tieners en kinderen, waar we als team aan meedoen, zeg maar waar we in voorgaan. En dan Sanne die mee gaat werken in de keuken en restaurant en daar ’s nachts ook blijft. Wie zal komen, hoeveel echtparen, alleengaanden, hoeveel kinderen en tieners. En kunnen constateren, zeg maar aan den lijve ondervinden, hoe de sponsoring van het kamp vruchten afwerpt. Daarover meer.. aan het eind.
Onze buurman, Bobi, is voorganger en kunstschilder. Hij heeft nu een expositie in Gabrovo. Hij exposeert nu aquarellen. Met drie thema’s: stilleven, stadsgezichten en religieuze afbeeldingen. Bij mijn weten zijn er twee grotere schilderijen van hem in Nederland: een bij ons met een fragment van Hooglied en een in Vught met een bijbelse afbeelding van Jezus in de storm. Terug naar de expositie: interessant en mooi om te zien hoeveel techniek nodig is om met aquarel te werken. Dit was niet het spannendste deel.
Veel spannender was iets wat ik niet goed durfde te vertellen: ook omdat ik dacht dat het wel goed kwam. En gister kwam het goed  . We zijn al enige tijd het kentekenbewijs van de auto kwijt. Het vertrouwen dat we dat wel ergens zouden vinden leek het minder spannend te maken. Nou, voor mij was het heel spannend. Als je wordt aangehouden is de eerste vraag rijbewijs en kentekenbewijs. ???? Rijbewijs?? Ik ga naar de expositie en moet wel zeker weten dat ik mijn rijbewijs bij me heb. Ik ga er van uit dat die gewoon in mijn portemonnee zit: goede plaats. Nou, nee hoor. Geen rijbewijs. Ik vertel het alleen tegen Sjannie en rijd zonder rijbewijs en kentekenbewijs naar de expositie. Het mag duidelijk zijn dat ik de afgelopen dagen de auto heb uitgemest, mijn tassen, Sjannie haar tassen. Niks. Ik kom terug uit Gabrovo en Sjannie zit buiten met in haar hand… riibewijs en kentekenbewijs. Hoe kan dat? Herinner je je dat verhaal aan de burocratische werkverschaffingsgrens. Bij ieder loketje al je papieren laten zien en dokken? Na het laatste loket heb ik mijn rijbewijs en kentekenbewijs afgegeven aan de bijrijder en die dingetjes zijn terecht gekomen in, ja, echt wel, in de portemonee voor de terugweg. Is die er dan? Ja, want we hebben al eerder meegemaakt dat we voor de terugweg geen Euros hadden en dan heb je bij tolwegen en bij boodschappen onderweg echt wel een probleem. Nou, die spanning is weg en gaan we naar het familiekamp.
De eerste avond alleen kennismaken, introduceren van het thema en uitzien naar onze eerste echte sessie. Dat komt er aan.
Hartelijke groeten uit een nu al warm Popovtsi: we gaan verwachtingsvol een warme dag tegemoet.
Albert